De stichtingsdatum van de Vilvoordse Rederijkerskamer DE GOUBLOEM zal wel nooit met een afdoende zekerheid vast te leggen zijn bij gebrek aan de nodige archiefstukken.

Deze archiefstukken ontbreken door de kortzichtigheid van een gemeentesecretaris in de 19de eeuw, die omstreeks 1840 besloot opruiming te houden. Een deel van het archief werd evenwel gered. Ter gelegenheid van het 50-jarig lidmaatschap van Franciscus Massiotty op 28 juli 1872 werd er een stoet ingericht en bij de beschrijving hiervan in de boeken viel de volgende passus op: "alle deeze schoone kleederen zoo wel als die van de voorige herinnerden de 15de eeuw, omdat de maetschappij reeds bestond van 1540". Voortgaande op een bewering van Godenne deelt de auteur van "Histoire de Vilvorde" (de heer Nauwelaers) mee dat Vilvoorde deelnam aan de wedstrijd te Mechelen in 1493. Uit beide voorgaande beweringen dient te worden afgeleid dat: de Rederijkerskamer De Goubloem in 1524 al in het bezit was van een privilegie, waardoor de magistraat haar bestaan officieel erkend had en dat het document van 1524 niets anders is dan de officiële bekrachtiging van een al lang bestaande toestand.

Het bestaan van het Sint-Annabeeld klimt waarschijnlijk op tot de oorsprongsjaren van De Goubloem zelf.

Eigenlijk bezat de Kamer twee beeldjes: ééntje versierde de vergaderzaal en werd er ieder jaar door een ceremonie vereerd, het tweede was bestemd voor de Ommegangen.

Het huidige beeldje is niet het oorspronkelijke, het is in hout vervaardigd in 1726 of begin 1727 door de beeldhouwer Pletinckx. Het draagt de stempel van de kunstopvatting van de 17de eeuw : geaffecteerd in de uitbeelding van de houding, van de gelaatstrekking en de kledij.

Centraal staat het Goubloempje op de nieuwe vlag. Het originele vaandel wordt in een kluis bewaard.

Den Braek was het juweel dat slechts gedragen mocht worden door de Prins. Nog in 1856 weigerde Petrus Spelkens de functie van Hoofdman om verder de eer te genieten Den Braek te mogen dragen "welcke hij zoo lang gedragen had".

De reuzen (REUS en REUZIN en hun kinderen JANNEKE en MIEKE) van onze Kamer stammen uit de 17de eeuw. Hierover kan geen enkele twijfel bestaan, gelet op het kasboek van de Rederijkerskamer dat onder het jaar 1679 volgende uitgave vermeldt: "Item gegeven aan den mandenmaecker voor de reuzen te hermaecken de somme van 1 g.". Sedert april 1982 pronken onze reuzen in gloednieuwe kledij. Ofschoon de kleuren in de loop der eeuwen weliswaar varieerden, drongen zich volgens bewuste bronnen twee combinaties op: groen-wit (de kleuren van De Goubloem) en rood-blauw (de oorsprong is onbekend). Het toenmalige bestuur opteerde niet voor groen-wit. Rood-blauw dan maar, met aan elk kostuum een geel lintje of iets dergelijks om in het geheel de Vilvoordse kleuren terug te vinden. Voor het ontwerp van de kledij zorgde wijlen Robert Van Stevens, Archivaris van onze Kamer. U merkt dat onze reuzen al heel wat geschiedenis in hun bagage hebben. De vier rietwerken werden enkele jaren geleden nog vernieuwd, zij zijn er volgens de dragers van de reuzen evenwel niet lichter op geworden.

Onze wippers treden geregeld op in allerhande folkloristische en/of historische stoeten. Zij zijn volledig in het wit gekleed met een rode baret op het hoofd, een rode sjaal in driehoek rond de hals geknoopt en een rode sjerp om het middel. Elke wipper houdt de hoek van een laken stevig vast en door het gezamelijk trekken, gaat de Hoep Sa Sa, die in het laken ligt, steevast de hoogte in.

Volgens het blad "Ons Land" (22 september 1934) zou de Hoep Sa Sa in omloop zijn gebracht in 1676. De pop (toen "Creudde" genoemd) was beslist in het bezit van de Kamer in 1727 en was telkens van de partij bij de optocht op Sint-Annadag.

De Hoofdman en de overige leden van de Eed worden om de vier jaar tijdens een algemene Vergadering verkozen. Deze samenkomst vindt plaats na de opvoeringen van maart en voor de zomervakantie.

Tijdens de eerstvolgende Eed na de Bestuursverkiezingen worden dan functies onder de verkozenen verdeeld.

Vermits de Hoofdman rechtstreeks is verkozen, gaat het om de functies Griffier (secretaris), Fiscaal (penningmeester), Ordonnantiemeester (feestbestuurder), Folkloreleider en Jeugdleider. Verder kunnen nog een Architect (decorbouwer), Inspiciënt (techniek), Factor (dichter) of Toneelleider worden aangesteld.



Luc

Adriaenssens
Hoofdman

Paula

Vanhoovels
Griffier

Rudy

De Bosscher

Edeling

Mimoun

Mokhtar
Edeling

Steve

Van Camp
Edeling

Roger

Adriaenssens

Deken (+)

Carl

Adriaenssens

Prins

Luc

Adriaenssens

Prince van Ere

Jon

Igartua y Porres

Deken

Carine

Collette

Ere-Folkloreleider

Carl & Karin Adriaenssens - Mathu

Luc & Ingrid Adriaenssens - Van Nueten

Rudy & Patricia De Bosscher - De Coster

Jos De Mey

Rudy & Dominique De Sweemer - Adriaenssens

Pierre Forrier

Daniela Martin

Eddy & Paula Vanden Broeck - Vanhoovels

Koen Van Meerbeek

Lode Vermeersch

Rederijkerscongressen

2024 - Heilige Michiel  (Brugge)

2025 - Moyses' Bosch  ('s Hertogenbosch)

2026 - Sint-Pieter Vreugd en Deugd (Geraardsbergen)

Het belang van Ernst

lees meer...

Paardenstaart - Tirade (Margaretha Bank)

Een meisje met een paardestaartje

loopt lachend naast een duffel-coat.

Beiden 18 jaar... Hij wordt piloot,

zij studeert rechten. Het leven is een taartje

en burgers een akelig allegaartje.

Na enkele jaren worden zij een paartje.

Hij werd boekhouder, heeft een kort geknipt kalotje.

Zij is mama, draagt een stevig wikkeldotje

en glimlacht als hij plagend stelt het vraagje

of zij nog is als vroeger, het wilde paardje?

Wrekend trekt zij speels hem aan zijn baardje

en beiden denken: "Is 't al zo lang geleden?"

Zij kijken plots verwonderd want... tevreden

loopt het dochterke, kleine Klaartje,

met pa en ma, net burgerpaartje, weer... met een paardestaartje.

Rederijkersdromerij (Antoine Andriessens)

Op de zolder van mijn hart

veilig weggeborgen

ligt een prachtige schat

van liefde voor De Goubloem,

haar roem en haar zorgen.

De Factor mist geen letter

van wat de raad vertelt,

is ook een keurige zetter,

charmant en lief gesteld.

De Fiscaal speelt een zware rol,

hij waakt op onze centen

en houdt dit jaren vol.

Hij straalt De Goubloem uit

tot bij de Brabantse venten.



Den Thys, voorwaar een felle,

droomt voor De Goubloem

zo'n hoge vluchten

dat de Hoofdman

er moet van zuchten

en zijn brede borst

vol hoop en trots doet zwellen.

Zijn Julia leidt de jeugd

tot ieders grote vreugd

en leert ze door keurige taal

hoe schoon is onze moedertaal.

Carinneke, een lief kindeke,

zorgt voor onze reuzen.

'k Zag voorwaar dat onze Jan

knipoogde naar Mieke

en hun schone ouders.



Vier sterke wippers wippen

Hoep Sa Sa hoog in de lucht,

hij valt met zware zucht

op zijn buik of zijn rug.

De Hoofdman heeft met zijn zoon

een vlijtige, knappe adjudant.

De Prins draagt waardig

de Braek, symbool van vrijheid,

een borg voor 't voortbestaan

van ons roemrijk blazoen.

Zijn prinses helpt op haar manier,

er gaan al drie prinsjes

achte rons banier.

De Hoofdman leidt met zachte hand

in liefden bloeiend, het hele pand.

Hij heeft aan De Goubloem

zijn ziel en hart verpand.

Ik vraag vergiffenis aan Jot Theys

omdat ik zo menig rijm

door slordigheid heb verpatst.

In mijn dromen bid ik

voor allen die ik niet noemen kan

en dank ze hartelijk

omdat zij de vijf eeuwen lange colonne

van Goubloemrederijkers hebben vervoegd.

In vrome herinnering

van hen die ons zijn voorafgegaan.

Eerbiedig opgedragen aan

Hoofdman Roger Adriaenssens.



Dekenhuldiging Roger Adriaenssens (21 juni 1998)

Dekenhuldiging Jon Igartua y Porres (25 oktober 2022)

Huldiging ere-Folkloreleider Carine Collette (25 oktober 2022)

Amateuristisch rederijkersgedicht (Luc Adriaenssens - Rederijkersreceptie - 27 oktober 2023)

Rederijkers zijn kannenkijkers !

Zei ooit een Nederlandse zelfverklaarde geschiedenisdocent

Wij natuurlijk niet content

Een schandelijk citaat

De man is ondertussen dan ook verdiend op emeritaat

Opgestaan is weer de Calendula

Niet als hapje tussen kers en sla

Doch wel als baken van cultuur

Zonder enige muur

En voor alle mensen van onze stad

Jan Pier en Pol

En CC Bolwerk zat weer vol

De edele toneelkunst werd weer beoefend

Geloof me, er is veel voor geoefend

Acteurs en actrices vermaakten zich sans gêne

Temidden van een oerstevige decorscène

Lucas Vanclooster

Legde Tom en Laura, twee Vilvoordse auteurs, op zijn onverbiddelijke rooster

Heerlijke teksten werden gedeclameerd

Heerlijke pintjes werden geconsumeerd

Zijn rederijkers dan toch kannenkijkers?

Stevig paradeerden we op de Brusselse Ommegang

We waren goed op stang

En riepen al vanaf Meiser

Leve de Keizer!

Dank voor uw komst

U heeft nu wel uw bekomst

Van dit schamel gedicht

En het is nu mijn plicht:

Laten we maar zijn een kannenkijker

Zoals een echte rederijker…